Покля ся в остатнім часі ведуть діскузії о тім, яка нас чекать найблизша будучность, з тым, же ся рахують три можливы варіанты – велика война, мала україньска война або студена война міджі выходом і западом, война ся потихы зачала. Бе єдиного выстрілу а є доста можливе, же она таков і зістане. Бо днесь сьме свідками, же война ся може одбывати в медіах.
Є того повный інтернет. Статі з многых сайтів, із руськых, україньскых ці европскых, націоналістічных або лібералных жрідел. А вшыткы пописують як то „досправды“ з тым Крымом є. Єдна сторона атакує тоту другу, руськый малый медведик Віні Пу має свою властну планету руськой правды – приповідкову самособов – а з цілого дефіле „досправдывых“ інформацій выникать такый хаос, котрый наконець неувірительно паралізує докіцне і дакотрых европскых політіків, якы бы без найменшого пардону мали промптні діпломатічно рішати цілу сітуацію і не чекати на то, жебы ся потвердила якась правда. Бо правда є лем єдна і видить єй каждый, хто не чекать з білов паліцьов і чорныма окулярами перед кіном. Руськы войска просто реално суть на Крымі а не є жадне оправданя на то, жебы там мали быти. Не єствують ани выгваркы на то, же в першім ряді треба думати на народны інтересы окремых европскых держав. Суть на то дві причіны. По перше, не є векшый народный інтерес окремых держав Европы, як то, жебы была стабіліта і мір на теріторії Европы і жебы нихто не одобрив прецеденс, котрым бы ся зарань міг хтось пустити до його державы. По друге, не вшытко ся дасть міряти обємом ґазу і ропы, комодіт, котры державы од Руська купують, припадно їх цінов. А свободна уж абсолутно.
Кідь собі по прочітаню тых рядків хтось повість, што то за дурачіна, тадь прецеденс Крыму може быти шанса і про Підкарпатя, мушу лем смутно конштатовати, же є жертвов такой самой інформачной войны з боку проруськых, як і много далшых людей. Покля Русины дотеперь не мають свою державу, котра все была повязана з правом на себеіндентіфікацю народа, Русько єствує і нихто не боронить іти Руськым жыти до свойой матерьской державы. Навеце, вшыткы державы, котры взникали по паді комуністічного режіму, і котры были вызнаны державами світа, взникали точно подля тых условій а докінце з тым, же ся не будуть припойовати к іншым єствуючім державам, жебы так не были стерти граніці, на котрых ся договорило по 2. світовій войні. Докінце і проблематічне Косово, што є нещасливый прецеденс модерной Европы, мусило обіцяти, же не буде частьов Албанії, але окремов державов. Підкарпатя своє слово повіло в децембрі 1991 а нє день по тім, што їм хтось пришов на поміч. І чекать. Кідь днесь хтось повість, же выголошіня незалежности на Крымі є дашто подобне, як зробила Словакія у 1992 році, так є то дурнота. Бо крымськый народ не єствує. Суть там лем етнічны Русы, Українці і Крымськы Татары. Навеце, Словакія ся не припоїла к іншій державі, а стала ся незалежнов републіков. Іншак бы то быв міджінародный проблем а была бы може середньоевропськым Піднестерьском – невызнанов державов. І так тото, што ся днесь робить на Крымі, можеме веце прирівнати к Выголошіню Карпатьской Україны, од котрого о два дні будеме припоминати собі 75 років і к наслідньой анексії Мадярьском. Тот єден день незалежности не быв про добро русиньского народа на Підкарпатю, але провізоріюм міджі тым, як уж не фунґовала Чехословакія і тым, покля собі на свій танірь взяли голодны Мадяры Підкарпатя. Мадяры, котры барз терпіли тым, же уж не є велика Угорщина, якбач так, як терпить Путін, же уж не є Союзу.
Яка буде найблизша будучность, то не є ясне. Якы то буде мати дослідкы, то вже абсолутно закрыте в молзі высшой політікы. Ясне але є, же днесь і вдяка медіам і войні, котру докажуть зробити, Крым без єдиного выстрілу як кібы ся рано зобудив в іншій державі а люди зразу не знають, што собі о тім думати і зачінають похыбовати і просити ся, де є правда... Сила медій є барз міцна. Докажуть пошырьовати лож, котра чоловіка дістане до похыбностей, але і правду, котру і мы Русины, головно теперь, барз потребуєме. Кідь днесь чую з різных боків, же ся атакують русиньскы медії (і в Польщі), конечно розумлю чом. Не є як войовати, покля не є ґвер в руці. А тым ґвером суть днесь медії. Хто серіозно хоче добро про Русинів, не буде хотіти, жебы нашы свободны медії были атакованы, або цілково знищены.
28.03.2014