Карпаторусиньске конзорціюм в Северній Америці, котре зъєдинує і коордінує роботу вшыткых карпаторусиньскых орґанізацій в Канаді і Споєных штатах Америкы вчера розбігло інтернетову петіцію. Петіція і підписаня петіції є важне не лем про вытворіня тиску на новы власти на Україні, але она выповість і дашто о нас самых. О Русинах.  

  Покля ся в остатнім часі ведуть діскузії о тім, яка нас чекать найблизша будучность, з тым, же ся рахують три можливы варіанты – велика война, мала україньска война або студена война міджі выходом і западом, война ся потихы зачала. Бе єдиного выстрілу а є доста можливе, же она таков і зістане. Бо днесь сьме свідками, же война ся може одбывати в медіах.  

Доіста сьте то вже зажыли. Ідете на автобусі або во влаку, припадно даґде сідите і в тім зачуєте, же хтось бісідує по-русиньскы. Найліпше є то втогды, кідь є то на місцях, де бы сьте то не чекали, може в загранічу. Чоловік має зразу даяке чудне внутрішнє чутя, радость з того, же чує свій язык і же стрітнтив „нашого“, Русина. І тото чутя го тискать до того, жебы ся тому другому приговорив. Та і вы сьте Русин? То є основный вопрос, котрый векшынов є лем зачатком довшого розговору а може і нового приятельства.

На засіданю Світового конґреса Русинів, котрый проходив минулый тыждень на Україні, єдну з найвекшых реакцій выкликав текст писма Карпаторусиньского научного центра, члена Карпаторусиньского конзорція Северной Америкы, котрый быв участным прочітаный Славоміром Гіряком, делеґатом конґреса за Северну Америку.