§2. Tablica spółgłosek.  

WSTĘP.  

§3. Objaśnienia do tablic samogłosek i spółgłosek.   Stosunek głosek do liter używanych w języku literackim:   1. Głoski î i odpowiadają ortograficznemu і (ї = i̯î (jî), i̯i)   2. Głoski у yͤ yͥ eʸ = ort. и.   3. Głoski eⁱ  ê e ε eᵃ œ = e (є).  

I. Opis poszczególnych dźwięków.   §1. Tablica samogłosek.

Bibljografja dzieł cytowanych.   Benni T., Część ogólna i polska »Fonetyki słowiańskiejБ O. Brocha. RS VI. — Dwie prace eksperymentalne z fonetyki rosyjskiej. RS VI. — Fonetyka opisowa (Gram. akad. 1923). Formuły analityczne dźwięków polskich. MPKJ VL — Istota artykulacyjna syczenia i szumu. MPKJ VI. — Istota różnicy samogłoski a spółgłoski. JP XII. — Kilka palatogramów pełnogłosek polskich. Symbolae Grammaticae in ho­norem Ioannis Rozwadowski. Vol. II. Kraków 1928.

Przedmowa   Ile czasu i pracy poświęcono tej niewielkiej stosunkowo książce i jak powoli dochodzi się nieraz do ujęcia oczywistych napozór faktów fonetycznych w każdym języku, zrozumieć to i należycie ocenić może tylko ten, kto sam zajmuje się ścisłemi badaniami fonetycznemi. Wystarczy tylko krótko nadmienić, że praca niniejsza wychodzi w świat w dwadzieścia pięć lat po napi­saniu przeze mnie pierwszego szkicu ukraińskiej fonetyki opisowej w r. 1906.  

Objaśnienie znaków »analfabetycznych« (system Jespersena) i ważniejszych terminów fonetycznych.     Litery łacińskie (a do l) oznaczają miejsca artykulacyjne:   Artykulacje wargowe; adj. labjalny, bilabjalny, labjo-dentalny,   a a'1) wysunięcie warg  

II. Środkowo językowe (palatalne).   §35. ś, ź, ć, ʒ́.  

§34. šč, š’č’.   Oprócz wyżej wymienionych istnieją w ukraińskim języku literackim i ludowym jeszcze nierozdzielne jednostki dźwiękowe, które przedstawiają połączenie afrykaty č z poprzedzającą spół­głoską szumiącą, identyczną z szumiącym składnikiem afrykaty.  

§33. č’,ǯ’.