Nowy Namiestnik.
Generał piechoty v. Colard urodził się w r. 1857 w Stanisławowie. Ukończywszy tam szkoły początkowe w r. 1865, rozpoczął studja gimnazjalne we Lwowie. W roku 1870 przerywając studja gimnazjalne wstąpił do kolegjum wojskowego w St. Polten. Po ukończeniu tego zakładu, tudzież akademji wojskowej w Wiener Neustadt, rozpoczął służbę wojskową w Jarosławiu, potem służył w Przemyślu. Po czterech latach slużby wstąpił do szkoły wojennej we Wiedniu i jako oficer sztabu generalnego pełnił służbę w Galicji. W roku 1889 został powołany ze Lwowa do biura kolejowego ministerstwa wojny w Wiedniu. Do Lwowa wrócił dopiero w roku 1897 odznaczony krzyżem zasługi.
Tutaj mianowany pułkownikiem, był komendantem 24 pułku piechoty. Mianowany generał-majorem pełnił służbę brygadjera w Solnogrodzie (Salzburg).
W r. 1911 mianowany komendantem twierdzy Przemyskiej, a w marcu 1914 roku powołany został na stanowisko prezydenta najwyższego sądu wojskowego w Wiednju.
Powrót wychodźców do Galicji.
Minister spraw wewnętrznych ogłosił następującą odezwę:
Obecnie dla powrotu wychodźców wolne są następujące powiaty: Biała, Oświęcim, Chrzanów, Żywiec, Nowy Targ, Wadowice, Bochnia, Myślenice, Limanowa, Nowy Sącz, Brzesko, Dąbrowa, Mielec, Kolbuszowa, Pilzno, Ropczyce, Grybów, Strzyżów, Krosno, Stary Sambor i obszary, nie należące do twierdzy: Kraków, Wieliczka i Podgórze.
Wychodźcy, którzy podczas wybuchu wojny mieszkali stale w jednym z tych powiatów i nie są niezdolni do pracy, a równocześnie są bez zajęcia, względnie pozbawieni są środków do życia, wezwani zostają do powrotu do miejsca zamieszkania.
Wychodźcy otrzymają legitymacje i wolne bilety jazdy. Po powrocie do kraju otrzymają oni w miejscu zamieszkania zapomogi przez cztery tygodnie.
Powrót nastąpić ma w przeciągu 3 tygodni. Cała rodzina wracać ma razem.
Dalsze ogłaszanie wolnych dla wychodźców powiatów w Galicji nastąpi w swoim czasie.
Rozporządzenie takie wydano dla Wiednia i dla wszystkich miejscowości w Niższej Austrji, w których przebywają wychodźcy.
Obwieszczenie powołania.
Na podstawię Najwyższego zarządzenia zapowiedzenia całego c. k. i kr. węg. pospolitego ruszenia zostają wszyscy pospolitacy urodzeni w latach 1873 do 1897 włącznie, którzy nie pełnią jeszcze dotąd służby w armji wspólnej, marynarce wojennej, obronie krajowej, lub nie służą przy żandarmerji, albo w pospolitem ruszeniu, pociągnięci do służby z bronią w pospolitem ruszeniu, o ile przy przeglądzie za zdatnych do tego uznani zostaną.
Do przeglądu nie potrzebują się zgłaszać:
1) Ci, którzy już teraz — chociażby bez broni — pełnią służbę, a to co najmniej od 1. kwietnia 1915, w korporacjach obowiązanych do pospolitego ruszenia od 26. października 1914, jak długo pozostają w tym stosunku;
2) lekarze (doktorowie medycyny);
3) gażyści wojskowi w stanie spoczynku i w stosunku pozasłużbowym;
4) uwolnieni od obowiązku służby w pospolitem ruszeniu z powodu wad, które powodują ich niezdolność do wszelkiej służby, uwolnieni w ogólności od obowiązku pospolitego ruszenia, jeśli posiadają odprawę albo certyfikat uwolnienia z pospolitego ruszenia, względnie już w swoim czasie zostali wykreśleni z listy stawczej (geloscht);
5) uznani w drodze superarbitrjum z powodu zranienia za "niezdatnych do służby pod bronią" (waffenunfahig), albo jako pospolitacy albo wyłączeni z wspólnej armji, marynarki wojennej, obrony krajowej lub żandarmerji;
6) osoby nie mające jednej nogi lub ręki, ociemniali na oba oczy, głuchoniemi, kretyni lub sądownie uznani za umysłowo niedołężnych, obłąkani lub głupowaci, o ile ich uwolnienie od służby w pospolitem ruszeniu już przedtem nie zostało orzeczone — następnie inni umysłowo chorzy i cierpiący na padaczkę, wszyscy ci, jeśli dotyczący dowód przedstawiony zostanie przy przeglądzie;
7) osoby wymienione w par. 29. u. w. (wyświęceni księża, zatrudnieni przy duszpasterstwie lub zakładach naukowych dla duchownych, kandydaci stanu duchownego prawnie uznanych kościołów i stowarzyszeń religijnych), o ile wykażą swój charakter u powiatowej władzy politycznej wymaganymi dokumentami.